تعریف فرادرمانی
فرادرمانی، نوعی درمان مكمل است، كه ماهیتی كاملاً عرفانی دارد و شاخه‌ای از عرفان كیهانی حلقه به‌شمار می‌آید. فرادرمانی از نوعی نگرش به نام «فراکل‌نگری» (اینتریونیورسالیزم) ناشی می‌شود که در آن به انسان به وسعت و عظمت جهان هستی نگاه می‌شود نه مشتی پوست و گوشت و استخوان. در این شاخه درمانی، فرادرمانگیر به شبكه شعور كیهانی (یا هوشمندی حاكم بر جهان هستی یا اینترنت کیهانی) متصل و مورد اسکن (کاوش) قرار گرفته و نسبت به رفع اشکالات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری وجود او درمان اساسی صورت می‌گیرد.
این مکتب درمانی می‌تواند در درمان همه انواع بیماری‌ها موثر باشد، بنابراین هر نوع اصلاح و رفع هر اختلالی در بدن برای شبکه شعور کیهانی آسان بوده که از دید نرم‌افزاری امکان‌پذیر است.
در مکتب عرفان کیهانی حلقه، درمان برای بیمار به‌عنوان یک حرکت عرفانی برای متحول کردن او و رسیدن به کمال و ایجاد تحولات فردی به کار گرفته می‌شود، به عبارتی دیگر فرادرمانی هدف نیست، بلکه وسیله‌ای است که به کمک آن به خودشناسی نائل شویم.
نحوه گرفتن اتصال
برای قرار گرفتن در اتصال (ارتباط) کافی است که شخص متصل شونده، چشم خود را ببندد و «شاهد» شود. به این معنا که به‌عنوان یک محقق، نظاره‌گرِ چارچوب وجود خود باشد و در حین نظاره هیچ‌گونه قضاوت و تعبیر و تفسیری نداشته باشد (تعبیر و تفسیر، پس از اتصال) و تنها اتفاقاتی که در این چارچوب می‌افتد را زیر نظر بگیرد. اتفاقاتی از قبیل دریافت علائم در بخش‌هایی از بدن، عبور جریان، گرم و سرد شدن، تیر کشیدن، ضربان، گزگز، دیدن رنگ، نور و… که هر یک از این موارد از علائم اسکن توسط شبکه شعور کیهانی می‌باشد.
اسکن عبارت است از زیر ذره‌بین قرار گرفتن بی‌نهایت اجزای وجودی انسان که به‌منظور یافتن معایب و بیماری‌های آشکار و پنهان وجود او توسط شبکه شعور کیهانی از طریق پیوند شعوری انجام می‌شود. پس از برقراری ارتباط، شخص به‌طور خودکار تحت اسکن قرار گرفته و بیماری‌ها و اختلالات وجود او آشکار می‌شود.
وضعیت و جهت قرار گرفتن شخص (نشسته، ایستاده، خوابیده) هیچ‌گونه تاثیری در برقراری اتصال (ارتباط) ندارد و برقراری ارتباط در هر مکانی اعم از ثابت یا متحرک (درون ماشین، کشتی، اتوبوس، هواپیما و…) امکان‌پذیر است.
هنگام برقراری اتصال (ارتباط)، نیازی به نیت، فکر کردن به موضوعی خاص، تمرکز، تخیل، تصور، تجسم، ذکر، مانترا، نماد، تلقین، سعی، کوشش، تلاش، اراده و … نیست. همچنین عوامل انسانی و خصوصیات فردی و فاکتورهایی از قبیل شرایط جغرافیایی، توان‌های فردی، سن، جنسیت، نژاد، ملیت، تحصیلات، اعتقادات، تیپ ساختاری موفولوژی، علم اعداد، موقعیت ستارگان، سال و ماه تولد افراد و… هیچ تاثیری در برقراری ارتباط ندارند.
بستن چشم به هنگام برقراری اتصال (ارتباط) الزامی نبوده و کمک می‌کند که متصل شونده بتواند حواس خود را معطوف به چارچوب وجود خود سازد.
دلایل حس نکردن اسکن و اتصال (ارتباط)
عدم احساس اسکن و اتصال (ارتباط)، لزوما به معنای برقرار نشدن ارتباط نیست. در اغلب موارد این امر دلایل مشخصی دارد که با ادامه و پیگیری ارتباط برطرف می‌شود.
۱ـ تشتت ذهنی (آشفتگی ذهنی شدید)
۲ـ افسردگی
۳ـ قفل ذهنی
۴ـ تشکیل نشدن حلقه به دلیل بی‌طرف نبودن و داشتن موضع‌گیری منفی و احساس تمسخر نسبت به حلقه فرادرمانی
نکته:
– غیر از مورد چهارم، عدم احساس اسکن و ارتباط، تاثیری در فرادرمانگری و فرادرمانگیری ندارد.
– اصولا نمی‌توان تعیین کرد یا تشخیص داد که درمان هر نفر، چه مدت زمانی به طول می‌انجامد. درمان ممکن است در کسری از ثانیه انجام شود و یا ممکن است یک هفته یا چند ماه زمان ببرد.
– در اینجا حاد بودن و مزمن بودن، قدیمی و جدید بودن بیماری هیچ تاثیری در درمان ندارد.
علاقه‌مندان برای استفاده عملی از فرادرمانی، می‌توانند از فرادرمانگاه طاهری استفاده نمایند. لطفا راهنمای مرتبط را مطالعه فرمایید.